فن بیان و گویندگی
این نوشته حاوی تعریف مختصر اما علمی فن بیان و هنر گویندگی است و مسیر یادگیری مناسبی را در این رابطه به شما معرفی می کند .
تعریف فن بیان در گویندگی تا حدی متفاوت از درک جامعه از این واژه است .
از نظر علمی هر زبانی به دو شکل استفاده می شود :
تسلط بر نمایش صوتی حروف ، سطح مقدماتی فن بیان است .
سطح پیشرفته ی آن را تامین سلامت و تقویت اندام های گفتاری و همچنین اندام های تاثیر گذار بر گفتار تشکیل می دهند .
بنا بر این میتوان گفت از این منظر فن بیان سواد همه جانبه ی صوتی برای تکلم ایده آل تعریف می شود . و طبیعتن این یک ضرورت برای گوینده ، بازیگر ، خواننده و … به حساب می آید .
گویندگی سواد صوتی را با زیبایی صوتی در آمیختن است .
سطح مقدماتی آن را زیبا سازی صدا و جان بخشیدنِ به واژگان ، جمله ها ، متن و شعر تشکیل می دهد .
سبک شناسی در متن و مجری گری استودیویی و صحنه ای ( برخورد با میکروفن ، حس و حال ،زمان بندی مخاطب شناسی و … ) سطح پیش رفته ی آن را تشکیل می دهند .
نتیجه میگیریم گوینده باید حتمن با سواد ترین فرد در زمینه ی نمود صوتی زبان خود و تکنولوژی های وابسته به گویندگی باشد و از حس زیبایی شنایی تقویت شده ای در صدا نیز بهره ببرد .
در یک کلام گوینده با سواد ترین متکلم در جامعه است تا حدی که فرهیختگان آن جامعه او را به عنوان الگوی زیبا صحبت کردن خود انتخاب می کنند .
سوالاتی که معمولن پیش می آید این است :
در پاسخ به پر تکرار ترین سوال در این زمینه باید گفت : چرا که نه ؟
باید بگوییم هر صدایی قابلیت پخته شدن دارد و این کافی ست .
پیش نیاز های اولیه شما دو چیز است :
4 ديدگاه
معمولا،حتما
معمولن و حتمن رسم الخط نادرستیه
هر چند که اختلاف نظر در این مورد بسیار است ، این رسم الخط مدتی ست در کتاب های فارسی زبان مورد استفاده قرار گفته و میگیرد . صادق هدایت و محمد پروین گنابادی از نخستین افرادی بودند این رسم الخط را استفاده کرده اند . تنوین قید ساز مخصوص کلمات عربیست و الحاق آن به واژگان پارسی و فارسی غلط است .
معمولا و حتما هر دو دارای ریشه ی عربی هستند.
ع م ل/ح ت م
به طور کلی تمام کلمات مختوم به تنوین دارای ریشه ی عربی اند و اوردنشونو با نون خلافه رسم الخطه
منظور از واژگان پارسی واژگانیست که اصالتن ایرانی هستند و منظور از واژگان فارسی واژگانیست که از عربی به پارسی سفر کرده و امروز جزیی از پارسی شده اند .